Ályktun frá stjórn LL

Hér fyrir neðan er ályktun sem stjórn Landssambands lögreglumanna hefur sent frá sér vegna nýlegra atvika sem upp hafa komið síðustu daga og vikur.

Ályktun stjórnar Landssambands lögreglumanna 15. febrúar 2022

Stjórn Landssambands lögreglumanna lýsir yfir þungum áhyggjum af öryggi lögreglumanna í ljósi liðinna atburða. Lögreglumenn minna á fyrri yfirlýsingar sínar um þörfina á umtalsverðri fjölgun lögreglumanna og aukinni þjálfun þeirra. Á þessa staðreynd hefur verið bent og hafa skýrslur ríkislögreglustjóra fjallað um þessi atriði sem leið að auknu öryggi í samfélaginu. Staðreyndin er sú að í dag er allt of hátt hlutfall ófaglærðra lögreglumanna við störf í útkallsliði lögreglu sem hafa hvorki heimild né hafa öðlast þjálfun til að nota öll þau tæki sem lögregla býr yfir. Hluti af útkallsliði lögreglu eru nemar sem eru skemur á veg komnir í almennri þjálfun lögreglumanna. Hafa verður í huga að almennir lögreglumenn, héraðslögreglumenn og afleysingamenn eru oftast fyrsta viðbragð í útkalli á vettvang. Ótti um eigið öryggi er verulegur og þessi störf sem áður þóttu spennandi í almennri löggæslu þykja nú lítt eftirsóknarverð sökum hættueiginleika og starfsálags ásamt því sem laun eru í engu samræmi við ábyrgð og álag í starfi.

Í ljósi atburða síðustu daga, vikna og jafnvel ára er brýn nauðsyn á að skipuleggja til framtíðar fjölgun lögreglumanna og hvernig best sé að viðhalda þeim fjölda, þekkingu og reynslu innan hinna ýmsu deilda lögreglu, og þá kannski sérstaklega í almennri löggæslu, því það eru lögreglumennirnir sem iðulega koma fyrstir að öllum málum. Þá teljum við að sú umræða sem hefur verið í fjölmiðlum um rafvarnarbúnað sem búnað í almennri löggæslu tengist ekki atburðum sl. daga en hins vegar þarf að skoða slíkan búnað gagngert til þess að tryggja öryggi lögreglumanna, en hafa ber í huga að til slíks búnaðar verður ekki gripið þegar skotvopnum er beitt.

Þá er enn fremur mikilvægt að ráðast í vinnu við greiningar á lagaumhverfi með það að markmiði að styrkja möguleika lögreglu til rannsókna þannig að lögregla hér á landi sé ekki eftirbátur og hafi yfir að ráða sambærilegum heimildum og lögregla í nágrannaríkjum, og sé þannig betur í stakk búin til að bregðast við skipulagðri glæpastarfsemi. Með öllu er óviðunandi að Ísland búi ekki yfir sambærilegum heimildum, t.d. til gagna- og upplýsingaskipta og nágrannalöndin, og hætta er á að Ísland sitji eftir í réttarþróun sem veikur hlekkur meðal ríkja í baráttu gegn skipulagðri brotastarfsemi, gegn netglæpum og annarri brotastarfsemi sem þrífst þvert á landamæri.